طناب تابی (بافی) وتور چینی در زرین شهر

مشاغل قدیمی زرین, شهر

طناب, تابی, ( بافی,) وتور, چینی,

یکی از مشاغل بسیارقدیمی در زرین, شهر طناب, بافی, می باشد . طناب, های پنبه ای با ضخامت های متفاوت که از نخ های ضخیم پنبه ای درست می شود.از مشاغل خانگی که زنان خانه دار خصوصاً سالمندان بیشتر انجام می دادند ریسیدن نخ با استفاده از چرخ های ابتدایی ریسندگی بود.آنها گلوله هایی ازپنبه را به دست گرفنته کمی ازالیاف پنبه را با فشاربین دوانگشت نخ کرده به دور ابزار به نام دوک پیچیده وهمزمان با دست دیگر دسته ی گردونه ی چرخ را می چرخاندند. با گردش گردونه الیاف پنبه ای که در دست داشتند وبه سمت عقب می کشیدند به شکل نخ درمی آمده وبه دور دوک می پیجید. وقتی گلوله نخ به اندازه معینی می رسید از دوک خارج کرده مجدداً این کار را تکرار می کردند. سپس نخ های رسیده شده را به گلوله های بزرگتری تبدیل کرده وبرای طناب, بافی, به کارگاه طناب, تابی, می بردند.

کارگاه طناب, تابی, کارگاهی بزرگ وطویل بود .در انتهای کارگاه چرخ طناب تابی, قرار داشت. طناب تاب تعدادی ازاین نخها را به چرخ تابنده متصل کرده وطرف دیگر نخ هارا به قلابی که به کمر کارگری بسته بود متصل می کرد.کارگر مزبور با نخ های متصل به قلاب دور کمرش عقب عقب تا نزدیک در کارگاه وگاهی خارج از کارگاه هم می رفت.با گردش چرخ طناب بافی,  خود طناب تاب نیزبا وسیله ای استوانه ای چوبی که چند شیار داشت ومکو خوانده می شد به ابتدای طناب می آمد وبا قراردادن نخ ها در شیارهای مکو به طرف چرخ حرکت می کرد.نتیجه این می شد که با عبور مکو ازبین نخ ها ازپشت مکو نخ ها به دورهم پیچیده شد وطناب تابی,ده می شد. طناب هاضخامت های متفاوتی داشتند وبرای مصارف گوناگونی به کار می رفتند.از جمله تور چینی, ، افسار حیوانات ، پوزه بند ، دلو چاه ،کشیدن قرقره و.....

یکی از موارد مصرف طناب ها چیدن یا بافتن توربود. البته تورهایی که برای حمل کاه استفاده می شد که بعد ها تورهای بزرگ وچهار گوشه ای نیز برای کمپرسی ها ی حمل آجر بافته شد.

اما تور چینی, نیزکه پا به پای طناب تابی, ادامه داشت به این شکل بود که تور چین با توجه به اندازه تور بزرگ یا کوچکی که می خواست بچیند دوسرچند متری از طناب قطور وضخیم را به هم گره زده  به عنوان در تورو دوطرف آن راتوسط دوطناب باریک به دیوار یا درختی نصب می کرد.سپس بااستفاده از طناب ها ی نازکتر شروع به بافتن تور می کرد . به این شکل که بایک دست (معمولاً دست راست ) طناب را ازرو وزیر رد وبدل می کرد تا گره یا خفت درست شود ؛ بعد با دست چپ که انگشت شست آن روی گره یا خفت بود ، خانه های یک اندازه بافته می شد. به همین شکل گرداگرد تور چرخ می خوردند ومی بافتند تااز نظر عرض وعمق تور به حد معینی برسد .سپس ته تور را به هم متصل می کردند وبه اصطلاح می بستند.از این تورها برای حمل کاه ویونجه ی خشک بر پشت ستوران استفاده می شد. در ضمن تور چین ها از طناب های باریک تر پوزه بند ستوران را نیز می بافتند. از تور چین های معروف وقدیمی می توان از حسن باقرپور معروف به (حسن کلایدالله ) نام برد.طناب باف های زرین, شهرنیز برادران کریمی مثل مرحوم حاج تقی کریمی ، حاج رضا وحاج حسین کریمی وهمچنین مرحوم نعمت الله کریمی بودند،که کارگاه های آنها تا چند ساله ی اخیرادامه داشت وکم کم طناب بافی, وتور, چینی, نیز مثل بسیاری از مشاغل قدیمی کنار گذاشته وتعطیل شد. اما خوشبختانه قبل ازاینکه به دست فراموشی و رو به زوال رود توسط مجید کریمی یکی از فرزندان حاج حسین کریمی با اشتیاق تمام وبه منظور حفظ سنت های پدری طناب بافی, ادامه پیدا کردواو هم اینک با تجهیز کارگاهی به شیوه نوین تر و با دستگاه ها وتجهیزات پیشرفته تر کار طناب بافی وتولید نخ ومحصولات دیگری را ادامه می دهد وبا این کار زمینه اشتغال تعدادی از افراد رانیز فراهم کرده است.